Başlık çok mu iddialı geldi?.. Doğrudur, inanırım. Ama gerçekten de öyle.
Kendimi bildim bileli hayal gücümün hudutlarında yaşadım. Hep olamayacağım şeyleri oluyordum. Babamın çok sık tekrarladığı bir sözü var: "İnsan hayalle yaşar". Nitekim de doğru. Standartlar ve rutin çarkları arasında ezilen hayatlar yaşıyoruz. Şimdi hanginiz bu tezimi çürütebilir?!
"Ben çürütürüm ulan!" diyen biri varsa şimdiki sorularıma cevap versin; Son zamanlarda canın çok sık sıkılmaya başlamadı mı? Yarını düşünmeden -ki yarından kastım ertesi gün değil- yaşadığın oldu mu? Çok istediğin bir şeye isteğin sönmeden sahip oldun mu? Bunlardan birine bile "Evet" dediysen gel dostum, aynı şeyleri düşünüyoruz.
Gelelim sebeb-i telif kısmına. Şimdi nerden esti bu yazıyı yazmak? Anlatayım: Arkadaşlarımdan birinin tavsiyesi üzerine "Rush" adlı filmi izledim. Cast geçmeye başlamıştı ki kendimi filmdeki Niki Lauda olarak hayal ederken buldum. Filmin konusu Formula 1 ve ben de F1 pilotuydum ama Niki'nin kaderini paylaşmaktan ziyade sadece kariyeri üzerine bina ettim hayallerimi.
Sonra durdum ve kendime dedim ki: "Lan sen neden normal şeyler hayal etmiyosun? Ulan FM oynarsın, sonra gelir kendini yılda bilmem kaç milyon euro maaş alan bir teknik direktör olarak hayal edersin. İddaa oynarsın, çok büyük para kaldırıp hangi arabayı alacağının hayallerini kurarsın. Her gün başka bir meslek icra etmek istersin. Oğlum sen ne zaman realiteye katılacaksın?" Bu arada bir tane sigara yakmak isterdim tabi ama yakamıyorum. Çünkü uzun süredir sigarayı bırakmış bulunuyorum.
Sözde bugün uykumu alamadığım için normalden biraz daha erken yatacaktım. Sözde tabi... Uyusam uyurdum ama uykumu kaçıran bir kaç şey var. Hani demiştim ya dişli çarkları arasında sıkışıyoruz diye, işte sebep o. Sıkışan hep benim sadece zamanla birlikte dişliler değişiyor. Mezuniyete az kaldı ve malum, bundan sonra hayat bizi bekler. Onun sıkıntısı işte... Sınavdı, iş kaygısıydı, falandı, filandı...
Hayatımızda olmasını isteyip de olmayan çok şey var ki bu hayaller o yüzden inşa ediliyor. Zaten duygularımız ve hayallerimiz olmasa robotlardan ne farkımız kalır ki? Şimdi bu yazıyı yayınlayıp uyumaya çalışacağım. Uyuyuncaya kadar güllük gülistanlık hayallerden yeni bir tane kuracağım. Ve ben sanırım, kolay kolay realist olamayacağım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Blog'umun gizli bir günlük olmadığını bana ispatlamak için lütfen yorum yapın :)